mijn boek heet: met mijn ogen dicht

over de acteur zelf :

-Maren stoffels is geboren in 1988.

-Op haar 9de schreef ze haar eerste boek 

- Via acteur Hans Kuyper zocht ze contact met uitgeverij Leopold 

- Uitgeverij Leopold publiceerde in 2005 maren`s eerste boek : dreadlocks&lippenstift 

- Maren heeft veel boeken geschreven bij uitgeverij Leopold

- De thema's die Maren in haar boeken gebruikt zijn o.a Anorexia, Gepest worden, Homoseksualiteit, Verliefdheid, Jezelf durven zijn en Vriendschap  

waarom heb ik dit boek gekozen ? en wat verwachte ik ervan ?

- Ik heb het boek gekozen omdat de titel me erg aansprak en het leuk mij een leuk boek

- Na dat ik de achterkant had gelezen verwachte ik dat het een leuk  boek leek

- Vaak door de achterkant te lezen kreeg ik erg zin om te beginnen met lezen

- Omdat het mij een leuk boek leek wilde ik al direct beginnen

- Ik denk dat ik moeilijk kan stoppen met lezen omdat het mij een leuk verhaal lijkt te zijn !

mening ik vond het boek :

-origineel: Ik vind het boek erg origineel omdat ik nog nooit een boek heb gelezen over een meisje dat blind was en dat die zo ‘normaal’ was en gewoon dingen doet die andere leeftijdsgenoten ook doen

-levensecht: Ik vind dat heb boek levensecht is omdat ik toen ik het las echt het idee had dat ik het zelf ook mee had kunnen maken

-belangrijk: Ik vind dit boek belangrijk omdat het echt niet altijd zo is dat blinde mensen zielig zijn. Ik vind het ook belangrijk dat je ziet dat het heel erg is als je eenzaam bent

- spannend: ik vond het boek spannend omdat haar vijand ( jen )heel aardig deed in plaats van eigenwijs,  Ik vond het ook spannend omdat alles ging veranderen door het kamp

samenvatting van het boek :

Het boek gaat over Donna. Donna is een buitenbeentje maar dat is niet altijd zo geweest. Donna’s ouders hebben een pannenkoekenhuis en een klein hotelletje. Met haar vriend Stijn speelde ze vaak in het pannenkoekenhuis. Maar nu is alles anders, Stijn is vrienden met Jen, de vijand van Donna.
Donna zit vaak in een boom vlak bij haar huis. Niemand weet van die boom. Ze kijkt er altijd naar mensen en denkt na. Op een dag ziet ze een meisje met een grote roze zonnebril en knal rode haren. Ze kijkt naar haar, ze heeft haar nog nooit gezien. Dan klimt ze uit de boom en gaat tegen het meisje praten. Het meisje heet Iris en is blind. Ze worden hele goede vriendinnen.
Op school gaat het steeds slechter met Donna. Elke pauze zit ze in het fietsenhok om Jen en Stijn te ontwijken.
Dan gaan ze op kamp. De mentor bespreekt met de leerlingen waar ze graag heen zouden willen. Dan bedenkt Stijn dat ze wel naar het hotel van Donna’s ouders kunnen gaan. Iedereen vind het een goed idee behalve Donna maar dat durft ze niet te zeggen. Als donna het thuis vraagt vinden haar ouders het een geweldig idee en bellen gelijk haar mentor om te melden dat het goed is.
Dan is het zover, het kamp. Donna ziet er vreselijk tegenop maar het wordt toch wel leuk. De laatste middag komt Iris ook nog even een kijkje nemen. Donna stelt Iris voor aan haar klas. Dan hoort Iris de stem van Jen, ze kijkt heel verschrikt. Donna vraagt wat er is en dan verteld Iris dat Jen haar twee keer in elkaar heeft geslagen en haar altijd uitscheld. Donna wordt zo boos dat ze naar Jen toegaat en haar helemaal verrot scheld. Jen reageert heel verontwaardig en daardoor word Donna nog bozer. De klas staat achter Donna. En Jen staat er helemaal alleen voor. Dan rent Jen boos weg.
Dan word alles anders. Jen heeft geen vrienden meer en Stijn en Donna worden weer beste vrienden. Ze spreken weer vaak af in het pannenkoekenhuis en eten hun lievelingspannenkoek : appel en kaneel